NYC part II

Over dag twee kan ik van alles schrijven. Strak blauwe lucht, Chinatown, hoge gebouwen, Soho, een duur ontbijt, the village, the Huxtables, the Hudson river, hogere gebouwen, en goede gesprekken. Maar voor mij ging dag twee maar over één ding: NYR. The New York Rangers.

Toen ik een paar dagen geleden voor het eerst ging vliegen

Ja, ik weet het, een vreemde titel, maar het is de waarheid-en-niets-dan-de-waarheid. Sinds mijn pilotenleven ben ik nog nooit privé ergens heengevlogen (terwijl ik toch belachelijk goedkoop de wereld over kan). Met een lang (saai!) verhaal is dat uit te leggen, maar dat ga ik niet doen. Laten we maar zeggen dat het er nog nooit van gekomen is. Tot nu toe. Want met mijn goede vriend Kos was ik in NYC!

Doen!

Tijdens de cursus leerde ik van alles: wat een verhaal is, de premisse, een conflict, het plot, en ook dat je niet te vaak ‘en toen’ moet gebruiken. Maar het allerbelangrijkste was: je moet het doen, veel doen en blijven doen.

Standby, deel 7

05.50 uur
Midden in de nacht wakker gebeld, opgestaan, het weer, de Autobahn, de terminal en de security getrotseerd, en – jawel – aangekomen op mijn werk. (Entschuldigung, het begint een zielig verhaal te worden, maar dat is om tegenwicht te bieden aan alle piloten-helden-sagen. Vandaar. An die Arbeit!

Standby, deel 6

05.45 uur
‘Guten Morgen, liebe Leute!’
Met die woorden begroet ik mijn collega’s (zie blog ‘standby, deel 5’). Al jaren heb ik het idee om een keer met hoog geheven gestrekte benen in marstempo – zoals John Cleese in the ministry of silly walks –  het crewcenter binnen te komen, maar het leek mij verstandiger die actie te bewaren voor mijn laatste werkdag. De trouwe bloglezers weten echter dat die dag nadert, en dus…

Entoenentoenentoen?

Dus ik was (1) begonnen met schrijven, (2) doorgegaan met beginnen met schrijven, (3) verdwaald, (4) blijven lezen en (5) had van dat alles inspiratie gekregen.
Entoen?

Een nieuwe baan

Even niet een volgend deel in de serie 'Standby, een dag uit het leven van een piloot', want ik moet iets met jullie delen. Het ene moment ligt het zwaar als een baksteen op mijn maag, om even later licht als een citroenvlindertje om mijn hoofd te dansen. Het is nog niet 100% zeker, maar binnenkort ga ik (waarschijnlijk dus) van baan veranderen. Ik word piloot.

Standby, deel 5

05.40 uur

Eenmaal in de terminal is het zaak zo snel mogelijk het crewcenter te bereiken. Om daar te komen, moet ik de vertrekhal oversteken. Dat duurt ongeveer twee minuten, tenminste als ik me aan één belangrijke regel houd: Kijk. Niemand. Aan.