Even niet een volgend deel in de serie 'Standby, een dag uit het leven van een piloot', want ik moet iets met jullie delen. Het ene moment ligt het zwaar als een baksteen op mijn maag, om even later licht als een citroenvlindertje om mijn hoofd te dansen. Het is nog niet 100% zeker, maar binnenkort ga ik (waarschijnlijk dus) van baan veranderen. Ik word piloot.

  

 

?

Ja, inderdaad, ik was al piloot, maar ik wissel van maatschappij (Lufthansa Cityline naar Lufthansa), van vliegtuig (Canadair naar Airbus A340), van bestemming (Europa naar intercontinentaal) en van basis (Düsseldorf naar Frankfurt).
Zonder op oninteressante zaken in te gaan, zoals (1) het hoe en waarom, en (2) het hoe en waarom nu pas (na bijna twaalf jaar), wil ik vooral twee dingen zeggen: Dat ik het doodeng en helemaal te gek vind.
Hmm, dit klinkt wat vaag. Een uitleg.

 

Ik vind het doodeng omdat:
- Ik niet weet hoe het intercontinentaal vliegen gaat bevallen
- Ik niet weet of ik last krijg van jetlags
- Ik niet weet hoe het is ver weg van huis te zijn
- Ik niet weet hoe het op en neer reizen naar Frankfurt gaat bevallen
- Ik niet weet of deze overstap het waard is om weer helemaal onderaan ‘de carrièreladder’ te beginnen

 

Maar ik vind het te gek omdat:
- Ik niet weet hoe het intercontinentaal vliegen gaat bevallen
- Ik niet weet of ik last krijg van jetlags
- Ik niet weet hoe het is ver weg van huis te zijn
- Ik niet weet hoe het op en neer reizen naar Frankfurt gaat bevallen
- Ik niet weet of deze overstap het waard is om weer helemaal onderaan ‘de carrièreladder’ te beginnen

 

Of zoals een vriendin het laatst veel beter verwoordde: ‘Elke verandering brengt onzekerheid met zich mee. Vergeet niet daarvan te genieten’.
En dus probeer ik te genieten.
Wordt vervolgd…
 

---