05.45 uur
‘Guten Morgen, liebe Leute!’
Met die woorden begroet ik mijn collega’s (zie blog ‘standby, deel 5’). Al jaren heb ik het idee om een keer met hoog geheven gestrekte benen in marstempo – zoals John Cleese in the ministry of silly walks –  het crewcenter binnen te komen, maar het leek mij verstandiger die actie te bewaren voor mijn laatste werkdag. De trouwe bloglezers weten echter dat die dag nadert, en dus…

Ga ik dat NATUURLIJK NIET doen, omdat:
• ook mijn nieuwe collega’s daar rondlopen
• Duitsers best gevoel voor humor hebben (zoals er ook Engelsen zijn die kunnen koken, Italianen die dapper zijn, Fransen die een minderwaardigheidscomplex hebben en Nederlanders die niet verslaafd zijn), maar ik wil de grenzen niet opzoeken
• dingen bedenken ALTIJD leuker is dan dingen doen
• ik een lafaard ben
 

En dus loop ik ook deze ochtend braaf naar mijn Postfach, zie dat ik geen post heb en sluit mijn laptop aan om me voor mijn dienst aan te melden.
Sorry, ik vergeet iets…
Want zo gemakkelijk gaat dat natuurlijk niet. Wanneer jij gaat vliegen, kom je ook niet zomaar bij de gate, daar voor moet je nog een uur in de rij staan bij de... security! Voor ons is het niet anders. En ik zei toch dat Duitsers gevoel voor humor hebben, en nu is dit wereldwijd zo geregeld, maar toch. Het blijft grappig. Net als jij moeten wij door de scanner en wordt onze bagage geröntgend, mag ik elke dag mijn schoenen, riem, jasje, trui uittrekken, en laptop, telefoons, sleutels tevoorschijn halen en mogen ook wij geen wapens bij ons hebben. Zoals bijvoorbeeld een... nagelschaartje.

Allemaal begrijpelijk, zelfs dat schaartje, maar wel grappig.
Wordt vervolgd…

---