WILHELMINA

Buddy Tegenbosch


Wilhelmina

Een tijdje geleden werd ik met een aantal schrijvers benaderd voor een project. Of ieder van ons samen met een beeldend kunstenaar een tweeluik wilde maken van een oudere in een verzorgingstehuis. Ik maakte een geschreven portret van Wilhelmina van Lippen.
Laatst zocht ik haar op. Het was geen fijn bezoek. Ik schaamde me.

Wilhelmina zat met een kopie van het tweeluik in haar hand toen ik binnenkwam. Een van de medewerkers van het verzorgingstehuis was zo attent geweest het haar te geven toen ze hoorde dat ik langs zou komen.
Wilhelmina wist niet meer wie ik was. Wilhelmina heeft Alzheimer.
Ze kon de tekst die ze vasthad niet lezen, en dat was maar goed ook.
Toen ik het portret had geschreven, was ik tevreden met het resultaat. Ik vond dat ik mooie zinnen had gevonden om haar te omschrijven. Zinnen waarin ik duidelijk wilde maken wat er met Wilhelmina aan de hand was zonder de naam van de ziekte te noemen.
Nu zat ze daar met mijn woorden in haar hand. ‘Wilhelmina heeft ze niet meer op een rijtje’, daar kwam het in het kort op neer.
Ik zou me kunnen voorstellen wat haar reactie was geweest wanneer ze de woorden wel zou begrijpen.

 

Binnenkort nog maar eens langs.

Zonder aankondiging.


GEPLAATST: 2012-09-09 | RUBRIEK: BLOG