04.55 uur

Het sneeuwt. Tien minuten geleden ben ik de Deutsche grens gepasseerd. En dat heb ik gemerkt. Nu hebben we in Nederland ZOAB: Zeer Open Asfalt Beton, waar de sneeuw lekker doorheen glijdt. Heerlijk! (Als je moet remmen, schijn je pas een kilometer verderop tot stilstand te komen, maar ik was niet van plan om te remmen en al helemaal niet om tot stilstand te komen).

In Deutschland is het een heel andere Geschichte. Daar zijn winterbanden verplicht, rijdt iedereen in een auto met ABS, ESP, ESC, Traction-Control, Anti-Skid, Lane-Assist, en weet ik veel wat nog meer (ik weet niet eens wat het betekent, laat staan dat mijn auto het heeft. Ben al blij met stuurbekrachtiging). En omdat alle Germanen in zo’n elektronisch hoogstandje rondfahren, neemt de overheid het niet zo nauw met de Autobahnen (dat is mijn theorie). Daarom hebben ze SBSB, Sehr Billiges Scheiss Beton (waarop de sneeuw fantastische hoogten bereikt), ruimen ze alleen de rechterweghelft (vanaf halfzes) en vinden ze lantaarnpalen iets voor in België.
Kortom, aan mij nu de taak in het stokduister een spoor te trekken door de maagdelijke sneeuw. Voordeel is dat ik winterbanden heb (nadeel is dat ze nog thuis in de schuur liggen).
Nou ben ik wat autorijden betreft echt geen Warmduscher (Duitsers hebben veel uitdrukkingen voor iemand die wij een zachtgekookt ei zouden noemen, letterlijk betekent het: iemand-die-altijd-warm-doucht) of een Schattenparker (iemand-die-altijd-in-de-schaduw-parkeert) of een Sitzpinkler (een-man-die-gaat-zitten-als-hij-plast), maar ik ben toch blij als ik heel wat later (te laat!) de achtste etage van de parkeergarage op glibber en de Ford zijn welverdiende rust mag gunnen.
Zo, de werkdag kan beginnen.
Wordt vervolgd…

---