03.55 uur

Genève op en neer. Prima dienst. Op tijd weer thuis. Of… ? Wat zei ze nu ook alweer? Ik spoel de shampoo uit mijn haar en besef - wanneer ik het lege rekje zie - dat ik ben vergeten een schone handdoek mee te nemen. Dat wordt naakt, nat (en nuchter) door een ijskoud huis rennen om vier uur in de nacht. Fijn!

Nog narillend schiet in mijn uniform Рeen groot voordeel van piloot-zijn is dat je nooit hoeft na te denken over wat je vandaag nu weer aan moet Рen trek mijn voorgeknoopte stropdas over mijn hoofd. Hoefde ik nu alleen naar Gen̬ve en terug, of kwam daar nog iets achteraan? Ik probeer het me te herinneren, maar geef het al snel op. Het is alsof ik een droom probeer terug te halen die al in de eerste seconden na het wakker worden, vervlogen is.
Ik bel terug. In gesprek. Ik bel nog eens terug. Weer in gesprek. Nu heb ik een probleem. Het kan zijn dat ik enkel op en neer hoef te vliegen en over een uurtje of zes weer thuis ben, maar het kan ook zijn dat ik daarna – ik zeg maar iets – naar München mag vliegen om dan twee dagen onderweg te zijn (of drie, of vier!). En als ik vier dagen onderweg ben, heb ik in ieder geval een extra paar schone sokken nodig. Hmm… koffer pakken of het risico aangaan? Ik bel voor de derde keer. Erfolglos. Dan maar mijn koffer pakken (onderbroeken, sokken, hardloopspullen, spijkerbroek, T-shirts, truien, jas, opladers (telefoons en laptop), toiletspullen, …). De telefoon gaat. Goed en slecht nieuws.
Slecht: Het blijkt inderdaad dat het niet bij twee vluchten zal blijven; het gaan er vier worden. Ik mag ook nog naar Turijn.
Goed: Maar ik kom weer thuis, vandaag.
Ik laat de koffer voor wat hij is, neem een appel en banaan mee als ontbijt voor in de auto en ga de deur uit.
Wordt vervolgd…
 

---