Atlanta, Georgia. Aangekomen in het hotel zie ik dat de Braves vanavond spelen at 7.10 pm. Ik heb nog een uur om op Turner Field te komen. Tijd genoeg.
Het werd niet alleen een geweldige wedstrijd, het werd vooral een geweldig avondje mensen kijken. Wat een mafkezen, zeg.

Voor twee dollar rijd ik in de Braves-shuttlebus van downtown Atlanta naar het stadion. Voor me hangt een meisje in een lus. Haar gezicht roodgeschilderd, twee A’s op de wangen. ‘But that ain’t all’, zegt ze tegen een oudere man die haar een compliment maakt (‘lookin’ great, doll’), en ze haalt twee maskers uit haar handtas. Romney en Obama. ‘Just vote, is my message’.

We zijn onderweg.
In het stadion koop ik een Brave-dog. Het blijkt een hotdog te zijn (en dan niet zo’n lullig Ikea-formaatje) in een badje van chili con carne en cocktailsaus. Als ik afreken zegt de dame achter de kassa dat ik de sausen om de hoek kan vinden. Er kan blijkbaar nog best mosterd en ketchup bij.
Ondertussen is de wedstrijd begonnen, maar dat schijnt niemand te storen op Food Plaza. Ik koop een Bud en zoek een plaatsje op de skyline, de bovenste ring van Turner Field Stadium.
O ja, het bier en de hotdog samen kosten 16 keer zoveel als het entreekaartje.

De wedstrijd boeit, maar het is minstens zo leuk om het immense tv-scherm in de te gaten houden. Ik zie:
- Mensen die spontaan een boney-m-dansje doen, wanneer ze zichzelf spotten (applaus)
- Een baby van nog geen drie maanden. Papa houdt een bordje vast: Chippers last season is my first (gejuich)
- Een oma. Op haar bordje staat: I’m 87 but still in love with Chipper (staande ovatie)

 

Tijdens de pauzes – en een honkbalwedstrijd kent heelheel veel pauzes:
- Rennen een hamer, een emmer, een boormachine en een kwast tegen elkaar in de Home-Depot-Run. De hamer wint overtuigend.
- Lukt het een toeschouwer binnen 20 seconden vanaf het rechterbuitenveld het tweede honk te stelen (letterlijk). Hij mag een dagje naar Six Flags.
- Lukt het een andere toeschouwer een rebus op te lossen. Hij wint ook iets.
- Lukt het twee blonde dames om de hele rit door het stadion te blijven lachen en zwaaien, terwijl ze uit het veel te kleine open dakje van een Kia steken.
- Doen we een gezamenlijk indianendansje tijdens de 7th-inning-stretch.

 

Inmiddels zijn we aangekomen in de bottom van de 9th inning. Kenners weten het: bijna einde wedstrijd. De Braves zijn aan slag en staan 3-2 achter. Chipper Jones loopt naar de thuisplaat. Hij is de man. Hij is 40 jaar. Het stadion gaat staan. Op de dreunende beat die uit de boxen schalt, slaan we met een denkbeeldige tomahawk.

Chipper slaat een twee-honkslag. Gejuich.
Chipper steelt het derde honk. Meer gejuich.
Freddie Freeman mag het afmaken. Eén uit, derde honk bezet. En jawel, het is echtecht waar. Freddie slaat een homerun. 4-3. Het stadion ontploft. De Braves gaan naar de playoffs!
En ik op zoek naar de shuttlebus.

---