EEN NIEUWE BAAN, DEEL 6. JETLAGGIN’

Buddy Tegenbosch


Een Nieuwe Baan, deel 6. Jetlaggin’

Shenyang ligt in China en heeft drie keer zo veel inwoners als Parijs, die p.p. drie keer zo veel herrie maken op een drie keer zo klein oppervlak. Tel uit je winst. Ik had nog nooit van Shenyang gehoord (wel van China), totdat het op mijn rooster stond en ik er een week verbleef. Ik zal Shenyang niet snel vergeten.

Met mijn lichaam in de slaapstand daal ik van mijn hotelkamer op de 15e verdieping af richting aarde. Het is rond twaalf uur in de middag als ik naar buiten stap en het gevoel krijg terecht te zijn gekomen in een mierenhoop waarin net iemand met een stok heeft zitten poeren. Enige verschil: mieren maken geen herrie. Wat een friemelende drukte en wat een Scheiss-Lärm!
De brede straten, de hoge gebouwen, het fletse zonlicht, de smogdeksel, alles lijkt eraan bij te dragen het geluid te versterken. Toeterende taxi’s, fietsen met luidsprekers die telkens hetzelfde reclame-riedeltje (gok ik) uitbraken, keiharde onverstaanbare popmuziek uit winkels, met daarbovenuit Chinezen die elkaar en hun mobieltje beschreeuwen.
Maar daar is het geluk van de jetlag. Het is in Shenyang zes uur later en dat maakt van mij als avondmens een in-het-holst-van-de-nacht-mens. Dus loop ik om 3.00 AM met een Chinese bus Pringles en een cornetto-achtig ijsje (nog zo’n jetlag voordeel, die combi smaakt opeens heerlijk) door downtown Shenyang. Het is leeg. Het is stil. Af en toe kom ik plukjes Chinezen tegen: straatvegers, nachtwinkelklanten, of gewoon ronddolenden zoals ik. We ‘ni hau’-en elkaar met een blik van verstandhouding. Geen moment voel ik me onveilig, ik waan me eerder een bezoeker van een reusachtig openluchtmuseum.
Een miljoenenstad die ‘s nachts gewoon gaat slapen. Fijn hoor.
Wordt vervolgd…


GEPLAATST: 2012-05-20 | RUBRIEK: BLOG